DOSTLUK ...

Dostluk, hiçbir çıkar gözetmeden, kan bağınız olmayan birisiyle dost  olmaktır .  İnsan,  dosta ihtiyaç duyan bir varlıktır. Onu koşulsuz sevecek, kötü gününde, iyi günde yanında olacak. Dostun varlığı onun huzurunu sağlayacak.
Var mıdır böyle güzel dostluklar, elbet vardır ama çok az. İnsan dostluğunun hayatımızdaki yeri çok büyüktür. İhtiyaç duyulduğunda dostumuzun yanımızda olması bize güven verir.

( Der-i dost ) Dostluk kapısıdır çok kıymetli kapıdır, O kapı size açılmak için hep hazırdır.
Dostluk kumaşını üzerine giyip pişman olanların sayısı da az değildir. İki sıkı dost olup da sonradan düşman olanlar da az değildir. Özellikle dostluğu bozan ticari alışverişi hiç saymayalım bile.
Atalarımız bu yüzden ‘’Dostluk başka, alavere başka ‘’ diye de tanımını güzel koymuşlar.

Peki gerçek dost kime denir
Üç çeşit dost vardır
Gıda gibidir, her gün ararsın
İlaç gibidir ihtiyaç duyduğunda ararsın
Üçüncü de hastalık gibidir, o seni arar bulur
İnsan,candan ümidini keser ama dosttan kesmez.Dosta güven baş tacıdır.
Gerçek dost iyi gününüzde de, kötü gününüzde de, hangi şartlarda olursanız olun yanınızda olandır. İyi ya da kötü hissettiğiniz de ,sizi  gözünüze baktığınızda bilendir.

Gerçek dost sizin hoşunuza gideceğini düşündüğünüz şeyi söylemez, aksine sizin hoşunuza gitse de gitmese de size gerçeği söyler.

Dost acı söyler ama gerçeği söyler sözü de buradan gelmektedir. İyi bir dostu olanın aynaya ihtiyacı yoktur, o size nasıl olduğunuzu söyler.

Bir insanı tanımak içinde şöyle bir cümle kurarız. ‘’ Bana dostunu söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim’’ Dost dostun aynasıdır çünkü.
Ayıpsız dost arayan,dostsuz kalır.. Diyor  Hz Mevlana

Gerçek dost tüm alem dışarıda kaldığında o yanında kalandır. Seni bilir tanır, her ne şekilde olursa olsun,yanın da durur. Bin tane akrabanın yerini bir dost tutabilir.
Dostunuzu aramak için zaman önemli  değildir. Zaman, mekan olmaksızın sizin onun kapısını çalabilirsiniz…

unutulacak diyorum, iyice unutulsun
neden büyük ırmaklardan bile heyecanlıydı
karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak…
İsmet Özel

Şiirlerde türkülerde dostluk yerini en baş köşede alır…

Ay dost  diye çığırın Neşet ustayı da rahmetle analım….

Eski düşman dost olmaz insana, bunu iyi öğrenmek lazım

‘’Kedi derisinden post olmaz, eski düşman dost olmaz’’ Sizi bir kere yarı yolda bırakan,her şekilde her zaman bırakır.

Hele hele kuyruk acısı varsa eğer o insanla değil dostluk arkadaşlık bile yapamazsınız.
Çiftçi tarlasını sürmek için oğluyla birlikte tarlaya gider. Tarlanın yılanı çiftçinin oğlunu sokar,oğlu ölür. Çiftçi o öfkeyle yılanı öldürmek ister ama elindeki demir sadece kuyruğunu koparır. Gel zaman git zaman tarlanın yılanı çiftçiye aradan çok zaman geçti,gel seninle yeniden dost olalım der. Çiftçi olmaz hem de hiç olmaz. Sen benim oğlumu öldürdün ben de senin kuyruğunu kestim çoğalmanı engelledim. Sen de bu kuyruk acısı, ben de bu evlat acısı varken biz ikimiz dost olamayız.Diye söyler çiftçi.

Dostluk kumaşını herkes giyemez , giyse bile üzerine oturmaz. 
Dost değdiniz insanların kıymetini biliniz.

Hallac-ı Mansur asılmaya giderken herkesin elinde taş vardır, Hallac-ı Mansur en yakın dostu Şibli Mansu’ra ağlayarak gül atınca, Mansur’un kalbi yaralanır.
‘’Şu ellerin taşı beni incitmez, lakin dostun attığı gül yaralar beni’’ Demiş

Dost dediğiniz insanlardan yaralanmayınız inşallah.
Eski düşmandan da dost olur diye yanılgıya düşmeyesiniz 

Ne mutlu dost edinmeyi bilen,dost kalabilmeyi başarabilenlere…..
Hayat; yaşamayı, mutluluk; gülümsemeyi, sevgi; hak etmeyi, vefa; hatırlamayı, dostluk; paylaşmayı bilen için vardır…