Bir tuz yürüyüşünde kendini bulan insan geri döndüğünde aynımıdır bilinmez. Yürümenin var olan yaşamın bir başka boyuta tanık olmasını sağlar.Yazarın bana itafen yazdığı yürümenin felsefesinde tuz yürüyüşüne katılmak için çantamı hazırladım bekliyorum.Kimbilir ırk,dil,renk ayırmaksızın güzel bir dünyanın şerefine bir şiir okuruz birlkte bağıra bağıra.
Gögün çocuklarına selam salan,onları nevruza çağıran,özgürlüğe meyleden yazar,yalaz yalnızlıkta’’Acziyetimin ölçüsünde içlendiğim,merhametim denli kabullendiğim yitirişlerde bulurum belkide kendime varan yolu’’derken aynalardan kaçışını cam kırıklarına sürte sürte doğradığım etin kanla süzüldüğü gerçeğe inatlanışım gibi,diyor.
Yazar kendiyle inatlaşırken aslında hayatla inatlaşıyor.Kaçayım,savaşayım,ölüşeyim,yığılayım iklimler arasındaki denize.Sıyrılayım gölgelerden derken bir kaçışı inata benzeterek kendini buluyor.
Hayat,bir nefesle başlar,bir nefesle son bulur.Nefes al,nefes al.Arayışı yine kendinde buluyor.Kendinden kendine bir yoldur yaşam.Nefes al ve düş yola.
Yazmayı bir tür soluklanmaya benzetiyor yazar.Sözünü yükselttikce büyür insan,sözünü yükselttikce kendini bulur.Gecenin kanatlarını takındığında tüm duygular koşar,coşar kimi zaman da düşer.
İnsan en çok kendi olduğu zamanlar mutludur.Uyku ile uyanıklık arasında bir an.Uyandığında ise çarpışan arabalar gibi.Ölümün sahiciliği,yaşamın sahteliğinden gelir.Farkına varan insan gözüyle farkında yitiklik diye bakar.
‘’Başkasını anlamasını bilen insan ne korkaktır,ne haristir,ne acizdir,ne fanidir,ne de yalnız..Nurettin Topcu’’
Varoluşun ilk amacının ARAYIŞ olduğunu vurgulayarak acının varoluşun biricik anlamıdır der.
Yazar Zarifoğluna değinerek ‘’ÇIPLANMAK ‘’ diyerek,insanın kendi acziyetine vurgu yapar.Kaybettiğini arayan insanın hayalperes değilde hayal gücünü moral değerlerle süslenmiş olarak ve zalimleri asla kendimiz gibi görmememiz gerektiğini tanmlar.
Adaletsizliği ve faşizmin kötülüklerinden şikayet ederken bunun bir parçası olduğumuzu hatırlatıyor.Kendi olmayı reddeden varlıklarız derken arayışın yine kendimize doğru olduğunu ve mimarın bizler olduğunu vurgu tam da yerinde noktalanıyor.
İnsan neyle düşünür,Fikrmin altında ezildikçe gerçeğin çarpık ayanalar tutarak aklını savunan modern çağ şovalyesi,hangi sağıra sesini duyurabilir.
Yalnızlar rıhtımında merhamet dilenen çocuk oluverir.Uzanamadığı gözlerde cennetin yolunu.Kendine döner,sesini çoğaltır.
Duyumsadığım tüm acılar,şakaklarımdan parmak uçlarıma değin dökülen yaşam kırıntıları,tırnak uçlarında taze toprak saçılan ölü yiyicilerin bahşisi olsun.
Ay kızılı geceden kalan radyoaktif serpintiler olarak kalacaksın derken,Kızıl geceden ona kalan yakan,yıkan anılardan sağ çıkan ve durmadan var olmaya çalışmanın sancısında kıvranmanın sonunda kendini uyanmaya çağıran bir ses oluveriyor.
Acının ayrı ayrı rengi olduğunu,acının algısal farklılıklar yarattığını.Çırpınan ruhun,çaresi aklın kelimelerle seslenme çabasını yazar.Soybağını soydukca acır içi.
Gözden kaçırdığın bir şey için anlatıcı olarak ne kadar sorumluluk alabilirsin ki…Tersine akan hayatlarda saçmalamak bile özgürlük gerektirir.Hakikate koşan derviş olmadığını,Her yanılgıdan kendini oyarak kendini aradığının vurgusu takdire şayen doğrusu.
Yaşamak kadar zor değildir yaşamı anlamak.Anlarsın aşk deliliktir.Tek bir bakışla,tek bir sözle insan yok olabiliyormuş.İnsanın en büyük yanılgısı da budur diyor.Aşk tamamlanmaz bir başkasında kendini.Bir çift kara göz yakar geçer,yıkar geçer.
Yaşamak çesaret işi.Düşlemek düşünmekten iyidir.Hayallerin de bir sınırı yok.
Ay Kızılı Gece ,çok uzun yaşanmış bir gecede kendini arayan,bulan,tanımlayan,kendiyle yüzleşen bir insanın yaşadıklarını kaleme alması. Uzun gecenin sonunda sabaha koşması,yorulması,hayalleri,umutları,gerçekleri yorgun beyninin kalemi terletmesi okunmaya değer,okurken sorgulatan,öğreten diğer bir anlamda hayatın tam tanımının iç yürüyüşünün tuz yürüyüşüne evrilmedir.
Yazar Emre Bozkuş genç olmasına rağmen beyni bir kütüphane zenginliğine sahip.Şiire sırtı dayalı kurduğu cümleler zevkle okunulası roman,deneme adına akıcı bir dili var.Saygılı,donanımlı,efendi kişiliği onu edebiyat adına hak ettiği yere taşıyacaktır.Yolu yüreği açık olsun.
YORUMLAR