Hayatımızda öyle ilginç olaylarla karşılaşıyoruz ki, bu olaylar arasında neden-sonuç ilişkisi kurmakta zorlanıyoruz. Hatalar yaşamımızın vazgeçilmez unsurlarından birisi olarak realitesini korurken, çoğu zaman da hatalara karşı affedici olabiliyoruz. Ancak, vefasızlık ve art niyetle karşılaştığımızda bunu kabullenmekte doğal olarak zorlanıyoruz, hatta kabullenemiyoruz.
Normal hayatta ve özellikle siyasi arenada öyle hadiselerle, daha doğrusu vefasızlık ve art niyetlerle karşılaştık ki, bu hadiseler insan olarak yaşayabilme gayretimizde hatırlamak dahi istemediğimiz anılar olarak defterimize yazıyor ve Allah’a havale ediyoruz.
Bir çoğunuzun da zaman zaman yaşadığı bu tür hadiseleri anımsatan ‘Demircinin Köpeği’ adında güzel bir kıssa geldi aklıma.
Kurdun biri, köyün birine dadanmış. Bir gün köyün kasabına girip et alıyor, bir gün bakkala girip ekmek, peynir alıyor, bir gün çiftçinin evine girip tavuğunu alıyor, bir gün manava girip meyve-sebze alıyor ve karnını bu şekilde doyurmaya çalışıyormuş. Köylü bu durumdan muzdarip olmuş ve biraraya gelerek, bu kurttan kurtulmaya karar vermişler.
Köylüler köpeklerini alarak, gece vakti kurdu beklemeye koyulmuşlar. Kurt köye girer girmez de köpeklerini kurdu yakalamaları için serbest bırakmışlar.
Büyük bir hırs ile kendisini kovalayan köpekleri gören kurt da kaçmaya başlamış…
Kurt kaçıyor, köpekler kovalıyor… Köpekler kovalıyor, kurt kaçıyor…
Kovalamaca sürerken, köpekler yavaş yavaş yorularak kovalamaktan vazgeçmeye başlamışlar…
Bakkalın köpeği, kasabın köpeği, manavın köpeği derken kurdu hırsla kovalayan tek bir köpek kalmış.
Son kalan köpekle arasını epey açan kurt bir tepeye ulaşınca, kendisini bu kadar hırsla kovalamaya devam edenin kimin köpeği olduğunu merak etmiş. Uzaktan dikkatlice bir bakmış ki; diğer köpekler peşini bırakmasına rağmen, demircinin köpeği büyük bir hırsla kendisini kovalamaya devam ediyor…
Kurt hayretler içerisinde düşünmüş:
-Ben kasabın etini almıştım, köpeği beni kovaladı… Bakkalın ekmeğini almıştım, köpeği beni kovaladı… çiftçinin tavuğunu almıştım, köpeği beni kovaladı ama hepsi yorulup peşimi bıraktılar… Yahu ben demirciye ne yaptım ki, demircinin köpeği beni hala kovalıyor…
İşte böyle… Maalesef hayat denen bu masalda öyle enteresan ilişkiler yaşıyoruz ki, hiç ummadığınız, hiç zararınızın dokunmadığı kişiler sizlere karşı büyük bir hırs besleyebiliyor ve zarar vermeye çalışabiliyor…
En ummadığınız anda, en ummadığınız kişilerden enterasan tepkilere maruz kalıyorsunuz. Ne diyelim? Zaman her şeyin ilacı imiş. Bir gün çarkı devran ters döner, Sezar’ın hakkı Sezar’a verilir elbet…Bugün zenginlik içinde olanlar yarın servetini kaybedebilir yada bugünkü mevki makam sahipleri koltuklarında tepe taklak gelir ve o küçümsediği insanların insafına muhtaç kalırlar. Kimsenin yarına garantisi yok ya Cümlemizin saygılı, seviyeli ve onurlu bir yaşam geçirmesi dileğiyle
YORUMLAR