Șimdiye kadar neredeydin sorusunu sorsam, asıl sen neredeydin akıllım diyeceksin ve zeytinyağının suyun üzerine çıktığı gibi çıkacaksın! Zaten farklı bir söz beklemiyorum, çünkü haklısın ve ben de haklıyım! O hâlde ben yazmaya sen okumaya devam diyorum. Bundan sonra her söz kendi ağırlığını taşıyacak ve hiçbir yere takılmadan adrese teslim olacak!
Bazen gecikir ve neden geciktiğine kafa yorar insan lâkin bir anlam bulmaya çalışır. Böyle olması gerekiyordu belki de deyip sorgulamadan çok karşına çıkmanın sevincini bir başka yaşarsın! Belki sana ikinci bahar, belki tanımadığın bir iklimin mevsim geçişleri. Her ne olursa olsun hâli vakti yerli yerinde kısmına takılıp kalırsın! Böyle bir varlığın olması mümkünatına ne mümkün düşüncelerini terk ederken dilhane tepesinden uzaklara gidișine bakarsın. Sonra güneş ile doğar gözleri ve seninledir ufuk çizgisinde kaybolana kadar. Gün ne zaman doğmuş ve ne zaman batmış farkında bile olmazsın!
Biliyorsun değil mi duygusal hesapları ve sayısal dizilişin yüreğimde bitimsiz? Her ne var ne yok toplamından bir fazlası ile sen ve diğerleri! Senden özge çifte kavruk gözlerin diyeceğim de yine mi deme, çünkü gözlerine dokunmadan olmaz? Olur olur, desen ne! Onları ne bana bıraktın ne de bıraktığın gibi kaldı, inan bakmadığın günler canım yanıyor.
Derinden alıp yüzey dalgalarına bırak diyorsun ve yüzeysel olsun istiyorsun da olmaz inan, çünkü özgül ağırlığın kaldıracak düş suları hiçte sığ değil! Debisi yüksek zamanın barajın kapaklarını zorlayan kısmından geliyoruz. Haah ben de onu demek istedim lâkin çatlaktan sızanlar bize yeter! Yetmez açılmalı artık barajın kapakları ve önüne ne kattıysa götürmeli! Nereye kadar? Biliyorum nereye kadar ama sen yanımda olunca fark eder mi?
Tatlı su sözleri bırakalı çok oldu gülüm, şimdiki vakit bir içim suyun bulanık hâli ve yılkı atların su içtigi yerler çok uzak. Çifte kavruk gözlerine iștiyak, göz pınarıdan gün alsan sıra gelmez. Nice vakitler bahara düş kereler ve tepede güneş, güneşin yüzünde temmuzun otları sarı! Yanar ve tutuşur her hasretin ucundan ve dağılır ateşi rüzgarın gücü ile! Arpa boyu bir yol alsan ne yanık başaklar kimsesizligin kül rengi, karartı düşler zifire biraz daha yakın, biraz daha!
YORUMLAR