Akıl kendi seyrinde dıșarıdan hiç müdahale olmadığı vakit, duygular ise daha berrak, daha tutarlı dışarıdan hiç kontrol edilmediği vakit!
Bizim duygular ve akıl farklı ve her iki durum dışarıdan müdahaleye kapalı, çünkü zamanın behrinde sakin ellerden nadasa bırakılmıș!
Durup duruken mi ortaya çıktı ötelerin ötesinde nadasa bıraktığımız düşler? Hayır, evveliyatında tetikleyen var ve bugünlerde başladı çatlaktan sızmalar! Çatlaktan sızanlar böyle ise bütünü üzerinde durup düşünmek lazım. Hoş ne kadar düşünebilirsin insan derin kuyu misali kafanı uzatıp bakınca suya düşen ve görünen sadece silueti! Başka ne yapabilir? Bence hiçbir şey yapmaya gerek yok, bırak aşağıya ve Yusuf'u hayal et. O zaman anlayacaksın çile çekmek ile düşleri yazıya dökmenin hiç mi hiç benzer olmadığını. O halde demli çay içelim ve şairin bir daha okunası sözleri gelsin aklımıza!
"Kuyudan çektiğin suyu tulbentinle mi süzdün? /Yine çayımda gül ve karanfil kokusu."
Gerek var mı kuyuya düşmeye? Bence var, çünkü şiir olup dizelere akıyor ve nesir olup satırları tamamlıyorsun ya da tam anlatıyorsun! Ne demek istediğimi anladın mı buraya kadar? Anladığını düşünüyorum, lâkin anlamıyormuș gibi yaparak afilli sözleri bir daha duymak isteyeceksin ve biliyorum ki bir söylediğim daha önce söylediklerime hiç benzemeyecek!
Bir kalıba koyup ve ona göre şekil alan biri değil desem de zamanın ruhuna göre zorunlu esnek davranışlar oluyor. Bu durum belli bir süre ve şans tanıman ile alakalı! Baştan sona doğru farklı șekiller birbirini çağrıştırsa bile hiç kimse kimseye benzemiyor. Bu yüzden hiç kimseye kendini tanıtma gibi özel bir çaban olmuyor ve kendini tanıma sürecini tam bitirdiğin için olsa gerek kendinle ilgili başkalarının ne düșündüklerini düşünmüyorsun! Zaman zaman ya kendin olacaksın ya da dıșarıdan müdahaleye müsait olacaksın. Dünya tahlillerinde çıkan sonuçlar çoğu zaman kendi gerçeğini yansıtmaz. Sana sunulan bir vitrinin albenisine kapılmak geri planda ne var düşüncesini sorduruyor sana, aksi durum tuzak olabilir senin ve sevdiklerin için! Hayatı aklı başında kavrayan birine yazmak inan çok zor ve bir o kadar da derinlere atıyor. Başka anlatacaklarım var ve bu anlattıklarım ile sınırlı değil!
Sensizliğin psikolojik saplantıları zamanın ruhuna göre şekil aldığına göre kendini tanıma süresi çabuk bitmiyor. Saplantılardan sıyrıldığın gün kendin ile yüzleşme fırsatı yakalıyor ve gelişmen tam olarak buradan başlıyor. Saplantılı biri ve sabit düşünceli olmadığın çok iyi bilinmeli ve duyguların ile aklın aynı hizada gitmeli.
Yaşamındaki ihtiyaçlarını karşılama dışında bir çok özellikler var. Bunları yakalamak için peşinden gitmek bazı zorlukları da beraberinde getiriyor. Zorlukları aşmak ve așarken verilen insan üstü çabalar bir yükseklik kazandırıyor! Bu yükseklikte bașın dönmediği sürece manzaranın seyrinde olup biten ne varsa avuçlarının içine dökülüyor, tıpkı benim sana șerha șerha döküldüğüm gibi!
YORUMLAR