Şu anki konumum psikolog seans merkezi
Teker teker adımlarımı atıyorken
İçeriye girince şimdi ne anlatacağım demek geçiyor içimden
Ya da ne anlatacağım değil de
Nereden başlayacağım
Acaba diyorum, acaba
Doktor benim anlattıklarıma inanmaz
Ya da yahu bu deliyi kapatın akıl hastanesine
Der mi acaba diye düşünüyorum
Düşünmekten zihnim allak bullak olsa da
Kendimi psikoloğun kapısını tıklarken buluyorum
"geeell diyor" irkiliyorum
Titreyen dizlerimle yaklaşıyorum
"Otur diyor"
Oturuyorum tam karşısına
Gözlerimin içine bakıyor
Ne kadar gözümü kaçırsam da o pür dikkat
Defterini açıyor, alıyor kalemini
Bi bana bakıyor, bir deftere bişeyler yazıyor.
Uzunca bir eveeeettt
Anlat bakalım diyor
Neyi anlatayım diyorum
En baştan başla
Buraya neden geldin diyor
Hangisinden başlayacağımı
Kafamda muhasebe ediyorum ve diyorum.
Ben buraya anneme babama sarılabilseydim gelmezdim diyorum.
Annem babam yok mu diyor
Vaar diyorum.
Ben küçüklüğümden beri kimseye sesimi duyuramadım.
Ya ben dilsizim ya herkes sağır diyorum
Kendimi ne kadar sıksamda
Gözümden bir damla yaş montuma düşüyor! yutkunamıyorum...
Şu anki konumum psikolog seans odası
Doktor bana bakıyor ben yere bakıyorum
25 yılı nasıl anlatayım ona
Nasıl 45 dakikaya sığdırayım
Derin bir iç çekiyorum.
Doktor halimden anlıyor olacak ki
Rahat ol ve anlat diyor.
Kelimeyi toparlıyorum tekrar başlıyorum
Ben ne ip atladım, ne top oynadım
İpim göz yaşım ,topum da hayallerimdi
O zamanlar anlamazdım
Bu kadar acınası bir halde olduğumu
Ya sen nasıl dayandın
Küçücük yüreğinle bu kadar kedere üzüntüye dedim kendime
Aklım başıma ne zaman geldi
Ben o zaman kendimi toparlayamadım dedim
Şu anki konumum psikolog seans odası
İçimde bir ferahlık hissediyordum sanki
Çünkü yıllarca fotoğraflara anlattığım
Defter ve kaleme verdiğim sırları
Doktora anlatıyordum
O hiç konuşmasa da yüzündeki tepkilerden anlıyordum
Beni anlıyor gibi bakıyordu bana
Peki sen hiç birini sevdin mi dedi
Gülümsedim ben sevmek nedir bilmem
Bilmediğim bir şeyi nasıl yaparım
Bunca yükümun üzerine
Yüreğim bu yükü kaldırır mı dedim
Sevgi bulunmaz bir ilaç
Belki reçeteye yazılmaz ama en tesirli ilaç sevgidir dedi
İnanmak istedim.
Çünkü
Yüreğim sevgiye açtı
Peki dedim bunu zor olsa da denerim
Birini sevmeye çalışırım dedim
Geldik 45 dakikanın sonuna
Alarmı çaldı doktorun seansın sonuna geldik dedi.
O titreyerek girdiğim seans odasından çıkmak istemedim o an
Niye üzerler ki çocuklarını
Onlara hayat verdiler diye
Böyle mi olmalı çocukların sonu
Annenin babanın açtığı yarayı
Seans merkezinde mi kapatmaya çalışmalılar
Onlara neden gül gibi değil
Yük gibi hissettirirler..
YORUMLAR