Madencilik insanlığın varoluşu kadar eskiye dayanan bir meslek olarak insanların yaşamsal faaliyetlerini sürdürülebilmesi için tarım ile birlikte ilk uğraşılardan birisi olmuştur.
Günümüzde ise madenler,sermaye ve parababalarının kar etme ve çıkar sağlama yarışının bir aracı haline getirilmiştir.
Bundan tam 10 yıl önce Manisa’nın Soma ilçesinde yerin metrelerce altından yükselen çığlıklarla karardı güneş.301 can,301 Emekçi,301 maden işçisi yer altından seslendi yer yüzüne.Yer altında kaldı umutları,Çığlık oldu yarınlara sesleri.Yer altından haykırdılar;ihmal edildik,göz göre göre öldük diye…
Nasırlı elleriyle yerin metrelerce altında,helal kazanç uğruna,çocuklarına yarını kazanabilmek için kazmakla bitiremedikleri kara elmas dediğimiz kömürü çıkarmak için ekmek parası kazanmaya inmişlerdi madene…
Soma maden faciası ilk değildi,sonda olmadı bu topraklarda.Soma’da gülüşler soluksuz kaldı.Kara elmas değildi asıl yanan.Yanan,yandıkça sönen ocaklardı bu kez…
Tarihe baktığımızda birçok maden faciası yaşanmış bu topraklarda,binlerce maden emekçisi yaşamını yitirmiş ve halen sermaya ve parababalarının bitmek bilmeyen kar ve para hırsı büyüyerek devam ediyor…
Tarihe kara birgün olarak geçti 13 mayıs 2014.Soma’da 301 canımız,maden emekçisi kardeşimiz tarihin en büyük maden faciasında yaşamını yitirdi.Bütün dünyanın gözü önünde bir tekme savruldu işçiye.301 canımızın bedenleri kömürleşirken yer altında,dışarda yerin üstünde şiddet,gözaltı dayak vardı Soma’da…Madenden yaralı kurtulan işçi,üzerim pis diyerek sedyeye uzanmadığında o eziklik yüreklerimizi yaktı Soma’da…
Soma ilk değildi elbette.Zonguldak,Kozlu,Küre,Elbistan,Armutçuk,Amasya,Sorgun,Gemerek saymakla bitmiyor…Amasra Ermenek,İliç ve daha irili ufaklı birçok maden ocağı…Sonra da bu maden işçilerinin Fıtratı böyle deyip kadere bağladık maden facialarını….
Soma sonda olmadı.Amasra,Ermenek,İliç devam etti…Ermenek’te madende göçük altında kalan madencinin babasının yaşamı da,maden altında kalan işçi kadar acı verdi bu topluma…Recep amcanın ayağında ki yırtık kara lastik ayakkabı ile acımza acı kattık...Erzincan İliç’te halen göçük altından çıkarılamayan maden emekçileri…Saymakla bitmiyor…
1991 Ocak ayında maden ocaklarından çıkan işçiler Zonguldak’tan başlayan ve ülkenin dörtbir yanından katılımların olduğu büyük bir madenci yürüyüşü yapmışlar.Ankaraya yürümüşler.Ağır çalışma koşulları,Madenlerin güvensizliği ve özelleştirmeya karşı büyük bir yürüyüş…Sayıları 100 bini aşkın bir madenci yürüyüşü.Madenler bizimdir özelleştirmeyi durdurun,Özelleştirmeye hayır diye haykırmşlar…Soma’lar İliç’ler yaşanmasın diye…
Madencinin Fıtratı…Yer altında kalan umutlar,yok olan gülüşler,sönen ocaklar….
Soma’da yitirdiğimiz 301 maden emekçisinin şahsında tüm maden emekçilerini ve iş cinayeterine kurban giden işçileri saygıyla anıyorum….
Yüreğinizden Umudun Eksik Olmadığı Güzel Günlerin Özlemi ile…
Umut Dolu Yarınlar Sizlerin Olsun…..
YORUMLAR