Bir gün Rasûlullah (s.a.v.) bir elbise dükkânına varıp sahibinden dört dirheme bir gömlek satın almıştı.
Gömleği giyerek dışarı çıktı. O esnada Ensar’dan bir zat ile karşılaştı. O kişi:“–Ya Resûlallah! Bana bir gömlek giydir, Allah Sana cennet elbiseleri giydirsin!” dedi. Efendimiz (s.a.v.) hemen üzerindeki gömleği çıkarıp o sahabenin üzerine giydirdi. Dükkana geri dönerek dört dirheme bir gömlek daha aldı. Yanında iki dirhemi kalmıştı. Yolda giderken, ağlamakta olan, bir eve hizmetçilik eden bir kız gördü ve:“–Niçin ağlıyorsun?” diye sordu. Hizmetçi:“–Ya Resûlallah! Yanlarında çalıştığım aile bana iki dirhem verip un almaya göndermişti, parayı kaybettim!” dedi.
Nebiyy-i Ekrem (s.a.v.) kalan iki dirhemi de ona verdi.Dönüp giderken kızcağızın hala ağlamakta olduğunu gördü.Yanına çağırıp:“–Niçin ağlıyorsun, dirhemleri aldın?!” buyurdu. Kızcağız:“–Geciktiğim için beni döverler diye korkuyorum!” dedi.Allah Resulü (s.a.v.) onunla birlikte, hizmet ettiği ailenin evine kadar gitti ve selam verdi.Evdekiler, Efendimiz’in sesini tanıdılar, ancak cevap vermediler. Peygamberimiz ikinci kez selam verdi, yine karşılık vermediler.Üçüncü selamında; “ve aleyküm selam” diyerek büyük bir sevinçle dışarı çıktılar. Fahr-i Kainat Efendimiz (s.a.v.):“–İlk selamı duydunuz mu?” buyurdu.“–Evet, duyduk ya Resûlallah, ancak bize çokça selam verip bizi bereketlendirmenizi arzu ettik. Sizi buraya kadar getiren nedir, annelerimiz-babalarımız Sana feda olsun?!”dediler. Resûlullah (s.a.v.): “–Bu kızcağız sizin kendisini dövmenizden korktu.” buyurdu. Hizmet ettiği evin sahibi hemen:“–Madem Siz onunla birlikte buraya kadar teşrif ettiniz, madem Sizin buraya gelmenize vesile oldu, o artık Allah için hürdür!” dedi. Resûlullah (s.a.v.) de onları hayırla ve cennetle müjdeledi.
Sonra da şöyle buyurdu:“–Allah on dirheme ne kadar da bereket lutfetti. Onunla Nebi’sine ve Ensar’dan bir kuluna birer gömlek giydirdi ve bir köleyi de âzâd ettirdi. Allah’a hamd olsun! Bütün bunları kudretiyle bizlere lutfeden O’dur.” buyurdu.
Yüce Allah(c.c) buyuruyor ki; ”İçinizden Allah’ın lütfuna ve ahiret gününe umut ağlayanlar, Allah’ı çokça ananlar için hiç şüphe yok ki, Resulullah ta güzel bir örneklik vardır.”(Ahzap suresi 21) “Allah ve melekler peygambere salat ediyorlar. Ey iman edenler, sizde ona salat ve selam okuyun.”(Ahzap suresi 56) buyurmaktadır. Her yönden insanlığa, örnek hayatı ve yaşantısı olan Hz. Muhammedi Müslümanların çok daha örnek alıp yapmamız gerekiyor. İnsanlarla sosyal hayatta ve birebir ilişkilerinde davranış şekillerine bazı örneklerle devam edecek olursak: Yüzüyle ve diliyle incitenleri bile azarlardı. Yeni kıyafet giyeceği zaman, Cuma günü giyinirdi. Su içerken önce sağındakine ikram ederdi. Rahatsızlanınca kendine muavvizeteyni (Nas ve Felak) okur ve eliyle üzerini mesh ederdi. Rahatsızlanınca bir avuç çörek otunu bal şerbeti ile birlikte içerdi. Ashabından bir tavsiye veya davet haberi gönderirken önce şöyle buyururdu: “Müjdeleyin, nefret ettirmeyin, kolaylaştırın güçleştirmeyin. ”Birinden örnek verirken isim vermez, arkadan konuşmazdı. "İnsanlar neden böyle yapar derdi". Boyunu muhatabının boyuna göre ayarlardı. Gözünü muhatabın gözünden ayırmazdı. Birinden bir şey dinlerken, bildiği halde pür dikkat dinlerdi. El öptürmezdi. Toplulukların içindeyken kalkar hizmet ederdi. Hiç bir insanı küçük görmezdi. Ölmüş bir köpeği gören insanlar ondan tiksinirken o “Köpeğin ne güzel dişleri varmış der, hep güzel yönleri düşünür ve akla getirirdi. Kahkaha ile gülmez, tebessüm ederdi. Sevinçli bir işle karşılaştığı zaman şükür secdesi yapardı. Bir yere oturup da kalkıp ayrılacağı zaman en az 10 ile 15 defa istiğfar ederdi. Kendisi bir şeye üzüldüğü zaman namaz kılar, ayakta ise oturur, oturuyorsa yatardı. Evine girerken, evden çıkarken, gece uyandığında ve her abdest sonrası misvak kullanarak diş temizliğine önem verirdi. Birine dua edeceği zaman önce kendi nefsinin bağışlanmasını dileyerek başlardı. Duada bir şey isterken avuçlarının içini kendine doğru çevirir, bir şeyden sığındığı zaman da avuç içini dışarı doğru çevirirdi. Tokalaşırken karşısındaki elini bırakmayınca oda bırakmazdı. İnsanlarla karşılaşıp konuşurken karşısındaki ayrılmadıkça O ayrılmazdı. İnsanlarla karşılaşınca önce o selam verirdi. Pazartesi, Perşembe oruç tutardı. Neden böyle yaptığı sorulduğunda: “Ameller her pazartesi ve Perşembe Allaha sunulur. Oruçluyken amelimin Allah’a arz olmasını severim” derdi. Şevval ayında altı gün oruç tutardı. Hiçbir zaman asık suratlı olmazdı. Yüz ifadeleriyle insanları asla korkutmaz, itici davranmaktan uzak dururdu. Konuşurken bağırmaz tane tane konuşur konuşmasını herkes net anlardı. Konuşması, tavrı, tatlı bir ses tonuyla insanları kendine çekerdi.
Daha bir çok örnekler verebileceğimiz çok sevdiğimiz Allah Resulünün yolundan gitmeyi ve mahşer gününde onun şefaatine nail olmak dileğiyle…Selam ve Dua ile Kalın.
YORUMLAR