TÜRK'SÜN SEN, TÜRK'ÜZ BİZ

Türk'sün sen bin yıllık destanların var 
Dünyaya hükmetmiş sultanların var
Çaldıran Yavuz’du, Süleyman Mohaç
Mısır çölü bilir, tanır seni haç
Karşına çıkanın var mıdır şansı?
Diz çöktürdün devrin devi Bizans'ı 
Aldın İstanbul'u cenkle doğrusu 
Gerçekleşti sende Nebi muştusu 
Gemiler yürütüp dağlardan geçtin 
Zaferlerle coşup çağlardan geçtin 
Toprağa düşerken can parelerin
Uzandı semaya minarelerin 
Çekildi yurdundan, lâl oldu çanlar 
Gökte yankılandı şanlı ezanlar 

Deden Korkut ile Oğuz'dan beri 
Buldun Hak yolunda ol Peygamber'i

Roman değil tarih, tam bir Türk hali 
Neler demiş sana Şeyh Edebali?
Bir çınar yükselmiş dal dal Söğüt’ten 
Bir yol çiz kendine kutlu öğütten 
Gayretle aşılır en büyük zorluk 
Sen iste dirilir imparatorluk
Türk bayrağı coşar, göğe yükselir
Yeryüzüne nizam, sükûnet gelir
Yeter ki Türk'üm de menzile yürü
Denizleri kuşat, dağları bürü
Uyuma genç adam, kalk, doğrul hırslan 
Maziye ne yazmış deden Alparslan?

Türk’sün sen, Türk’üz biz, imanla mukim
Mazlumun yanında, zalime hâkim

Masumun gözyaşı akmasın artık
Feryadı göklere çıkmasın artık
Kalksın üzerinden ölü toprağı
Yeniden yazılsın tarih yaprağı
Deryada Barbaros, gökte Hezarfen 
Adın Muhammet’ten, Mehmetçik’sin sen
Esir edilemez bir ruhla doğdun
Karayı zapt ettin denizi boğdun
Madem ki istikbal göklerde bugün
Sal ruhunu göğe, yeşersin sürgün
Çağın dili neyse, o dille konuş
Öyle kalkar öyle düzlenir yokuş

Cennete bir yol aç Kızıl Elma’dan 
Yeter deme dünya senin olmadan