İHTİYAR VEHMİYLE BİR ŞİİR 

Bütün ırmaklardan akıyor zaman 
Bir okyanusa dolacak sanırken 
Bir avuç toprağı zorluyor habire 
Zorlu bir hayat çalkanırken içimde 
Ömrümün yolu varıyor kabire

Yelkovanın hızı, akrebin yürüyüşü 
Aslında bir metafordan ibaret işte 
Hız da yürüyüş de benden geçiyor 
Ne bağ ne bağban marifeti bu
Tekmil dallarımı zaman biçiyor 

Her gün, her hafta, her ay, her sene 
Yol kısalırken endişe artıyor gözlerimde 
Sanki bir kanlım varmış gibi ürperiyorum 
Her an karşıma çıkacakmışcasına 
Nefesimi sessizce alıp sessizce veriyorum 

Oysa ne büyük bir ateşti bende arzu 
Kıpkızıl volkan ağzıydı yaşamak
Hayalle doluydu günler başlangıçta 
Leyleğin ömrü laklakla geçti gitti 
Göç etti düşlerim kırlangıçta 

Sevdamın tayini çıkarsa eğer 
Bu vuslatsız dünya diyarından ahrette
Benden daha bahtiyarı olmaz 
Hem orada yenilenir insan, gençleşir
Cennetin ihtiyarı olmaz