SSÇ (SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUK)

 Ülkenin ciddi sorunlarından birisi SSÇ yani Suça Sürüklenen Çocuktur. Bu  adlandırılmalarıyla işledikleri suçlar yumuşatılmamalıdır. Çünkü isimleri onları masum göstermez. Genellikle bu kitle, ergen olarak adlandırdığımız yaş grubundaki bireylerden oluşmaktadır. Çevrelerinden çok çabuk etkilenmeye açıktırlar. Rol model aldıkları suç durumu teşkil eden olaylardaki kişilere benzeyebilmek için birtakım suçlara eğilim göstermeyi tercih etmişlerdir. Yanlış rol model eşleşmesiyle yollarını kaybeden bu kendini bilmezler, yaşlarının küçük olmasının fırsat bilmişler ve onların kafalarında tasarladıkları mafyavari düzeni, hukuk ve yasalarla çelişerek ülkemize uydurmaya çalışmışlardır. Gençliklerinin daha başlarında kendilerini geliştirmeyi reddederek ellerindeki suç aletlerinden zehirlenmiş olan bu çocuklar, zehrin verdiği adrenalin artışıyla geçici gücün zevkinde kaybolmuşlardır.
 
 Bunu sadece onların suçu olarak göstermek yetersiz olur. Ortada müthiş bir toplumsal yozlaşma ve iletişimsizlik var. İlk eğitimin verildiği yer olan ailelerde görülen hatalar, bağları güçlendirecek iletişimin kurulamaması, çocuğun kendisini yalnız hissetmesi, psikolojik veya fiziksel şiddet vs. bunlarda çocuğun suça eğilimini arttırır. Çünkü anormal durumlar karşısında ailesinin hiçbir şey olmamış gibi tepki vermesini çocuk doğal olarak anlamlandıramaz. Kafasında oluşan boşlukları doğru veya çoğu da yanlış olmak üzere kendisi doldurur. Toplumumuzda “hata” olarak gördüğümüz durumların, bazı eğitimsiz aileler tarafından “doğru” olarak lanse edilmesi de toplumda hızla artmaya devam eden suç oranlarına tuz biberdir. Kayalar hızla aşağıya yuvarlanırken zarar görmemek için kaçan kimse, evlerin akıbetini öngörmeli ve bunun için çözüm yolu aramalıdır. Bizlerin çocuklara suça bulaşmanın çok zor ve havalı bir durum olmadığını davranışlarımızla eğitmemiz gerek. Sonuçta bu çocukların hayatlarını devam ettirebilmek için zekaları yeterliyken onlar bu durumu yasaları ihlal etmekte kullanıyorsa neden durdurulamıyorlar? Toplumun yapısı hakkında doğru şekilde bilinçlenmiş, eğitimini kendini geliştirmeye adamış ve en önemlisi de masum olan kişileri canları neden bu mahluklar tarafından yakılmak zorunda? Yolda yürürken bilinçli şekilde saldırgan hareketler sergileyen bu yavrucakları(!) çocuk diye daha ne kadar göz ardı etmeliyiz? Olaylara arayıp bulduğumuz kesik kulpları tutarken bizlere zarar vermemesini istiyoruz.

 Suça sürüklenen çocuk yoktur. Suça eğilimli çocuk vardır. Bu onların etrafa zarar vermesini gerektirmez. Toplumun çürümesine sebebiyet veren durumlar normalleştirilemez. Normalleştirmek için suçların türleri genişletilmemelidir. Suç suçtur. Cezaların yaptırımları artmadığı sürece suç işleyen şahısların yaşları azalmaya devam edecektir. Yetişkin bireylerle aynı suçu işleyen bir çocuğun farklı ceza alması suçu değiştirmez. Mezarlıktaki çürüme kokusunu önlemek için ölülerin üzeri toprakla örtülür. Toplumun çürüme kokusunu ise içerisinde hala nefes alan varlıklar varken örtbas edilmesi yersiz olacaktır. Aksine çürüğün kaynağı araştırılmalıdır. Az da olsa sağlam kalmışları kurtarabilmek için çürükleri uzakta rehabilite etmek gerekir. Battı balık yan gider düşüncesine kapılırsak batan balığın bile bir gün gidebileceği yer olmayacaktır.