GÜL ÜĞDÜL- BİR YERDEN BAŞLAMAK GEREK…
07 Ekim 2025 - 00:05
Merhaba değerli İstasyon Haber okurları, kendimi bildim bileli bir şeyler yazmaktayım ve bir yerden başlamak gerek diyerek yazdıklarımı sizlerle paylaşmaya karar verdim. Bu köşede yeni yazılarımla bugünden sonra zaman zaman sizlerle birlikte olacağım bende...
Bazen hiç beklemediğin bir anda, tam da olmasını istediğin şey oluverir.. Yani olacak gibi oluverir. Ne zaman çekildiği bile belli olmayan, yıllardır öylece bırakılmış perdenin aralığından sızan güneş ,içeriye ince bir ışık vermiştir. Ama içerisi darmadağın, içerisi karanlık. O ışığın hatırına toplamak istersin ;elin varmaz yada nerden başlayacağını bilemezsin. Köşede bekleyen kitapların üstündeki tozların bile hatırası vardır saygı duyarcasına silmek istemezsin. Etrafta akım döküm kalemler. Ama bir şeyler yazmak istediğinde bir tane bile kalem bulamazsın. Orta yerde duran hırkaya elini uzatsan sanki hortlamış gibi bağıracak oradan "dokunma bana!." Madem bu kadar sesin çıkabiliyor ne diye yerlerde sürünüyon git askıda takıl sana biraz da. Kapının arkasındaki çantada ne vardı acaba? Şimdi kim gidip onu açıp bir şeyler hatırlama cesareti gösterecek boş ver; orda kalsın o , bir de onun içinden çıkacakların çemkirmelerini çekemem tahammül seviyem son zamanlarda epeyce düştü...
Bir yerden başlamak gerek, ama nerden?..
Aklının bir köşesinde annenin öğrettiği bir dua vardır illaki, yıllar öncesinden, hani o zamanlar hepimiz de çocuktuk. Rabbi yessir velâ tüassir Rabbi têmmim bil hayr.
Rabb'im kolaylaştır zorlaştırma, Rabb'im hayırla sonuçlandır. Âmiin....
Yeni yazılarda buluşmak temennisi ile hoşça kalın
Bazen hiç beklemediğin bir anda, tam da olmasını istediğin şey oluverir.. Yani olacak gibi oluverir. Ne zaman çekildiği bile belli olmayan, yıllardır öylece bırakılmış perdenin aralığından sızan güneş ,içeriye ince bir ışık vermiştir. Ama içerisi darmadağın, içerisi karanlık. O ışığın hatırına toplamak istersin ;elin varmaz yada nerden başlayacağını bilemezsin. Köşede bekleyen kitapların üstündeki tozların bile hatırası vardır saygı duyarcasına silmek istemezsin. Etrafta akım döküm kalemler. Ama bir şeyler yazmak istediğinde bir tane bile kalem bulamazsın. Orta yerde duran hırkaya elini uzatsan sanki hortlamış gibi bağıracak oradan "dokunma bana!." Madem bu kadar sesin çıkabiliyor ne diye yerlerde sürünüyon git askıda takıl sana biraz da. Kapının arkasındaki çantada ne vardı acaba? Şimdi kim gidip onu açıp bir şeyler hatırlama cesareti gösterecek boş ver; orda kalsın o , bir de onun içinden çıkacakların çemkirmelerini çekemem tahammül seviyem son zamanlarda epeyce düştü...
Bir yerden başlamak gerek, ama nerden?..
Aklının bir köşesinde annenin öğrettiği bir dua vardır illaki, yıllar öncesinden, hani o zamanlar hepimiz de çocuktuk. Rabbi yessir velâ tüassir Rabbi têmmim bil hayr.
Rabb'im kolaylaştır zorlaştırma, Rabb'im hayırla sonuçlandır. Âmiin....
Yeni yazılarda buluşmak temennisi ile hoşça kalın
YORUMLAR