Ben sıkıldım…!
28 Ağustos 2022 - 21:29
Gerçekten çok sıkıldım. Kadınım ve anneyim. Sanatı ve akademik çalışmaları da bilecek yaştayım.
Çocuktum İsviçre'den izine gelirdik. Halamlarla doyasıya hasret gidermeden babam Demirel der, halam Ecevit derdi.Bir kavga kopar giderdik. Kardeşliğe, akrabalığa, insanlığa hasret kalarak. Hepsi öldü. Geride biz kaldık. Çocukluğumdan beri siyasi şeylerden nefret ettim. Mesafeli durdum.
İslam dinini sonradan öğrendim. Yeni kapandığımda bir kadın benim örtümü çekerek otobüsten düşmüştüm. Ve 3 aylık hamileydim. Mini etek de giydim zamanında. Başımı örtmediğim zamanlar giydiğim kıyafetler benim meselem. Nice hamile kadına veya kadına kıyafetinden ötürü sövüp aşağılamaktan da nefret ediyorum. Her ikisi de benim. İnancım beni bağlar.
Beni hiç tanımayan insanların benim hakkımda karar vermelerinden sıkıldım. Yıllardır aynı kavga ve sözleri duymaktan sıkıldım. Aynı itilip kakılmalar arasında halk kalmaktan sıkıldım. Benim problemim yok. Benim hiç bir inançla problemim yok. Kimseyi karşıma cephe almaktan hiç ama hiç hoşlanmıyorum. İnançlar ve değerler üzerinden düşman edinmekten nefret ediyorum. Sövme sövülürsün ilkesine inanıyorum. Değerlerin göreceli ve değerli olduğuna inanıyorum.
Bakanların ismini bilmiyorum, takip etmiyorum ve ilgilenmiyorum. Bir çok ünlü ismi de bilmiyorum. Bunları öğrenmek gibi bir mecburiyetim de yok.Milletvekili sayısını üç dört milyona çıkartıp isteyen herkes siyaset yapabilir. Halk olan benim üzerimden değil.
Atatürk'ü sevebilirim.Seviyorum da. Müslüman olmam ülkemden nefret etmeme sebep değil. Bu ülke için dedeleri şehit olmuş bir torun olarak 30 Ağustos'un yaklaştığı şu günlerde özgürce halk kalıp, laik bir şekilde bir ağacın gölgesinde kitap okumak istiyorum.
Bence herkes kendi görevini gerektiği gibi yapıp kapısının önünü temizlese keşke.
Lütfen sessiz olun! Çocukların başı ağrıyor.
Çocuktum İsviçre'den izine gelirdik. Halamlarla doyasıya hasret gidermeden babam Demirel der, halam Ecevit derdi.Bir kavga kopar giderdik. Kardeşliğe, akrabalığa, insanlığa hasret kalarak. Hepsi öldü. Geride biz kaldık. Çocukluğumdan beri siyasi şeylerden nefret ettim. Mesafeli durdum.
İslam dinini sonradan öğrendim. Yeni kapandığımda bir kadın benim örtümü çekerek otobüsten düşmüştüm. Ve 3 aylık hamileydim. Mini etek de giydim zamanında. Başımı örtmediğim zamanlar giydiğim kıyafetler benim meselem. Nice hamile kadına veya kadına kıyafetinden ötürü sövüp aşağılamaktan da nefret ediyorum. Her ikisi de benim. İnancım beni bağlar.
Beni hiç tanımayan insanların benim hakkımda karar vermelerinden sıkıldım. Yıllardır aynı kavga ve sözleri duymaktan sıkıldım. Aynı itilip kakılmalar arasında halk kalmaktan sıkıldım. Benim problemim yok. Benim hiç bir inançla problemim yok. Kimseyi karşıma cephe almaktan hiç ama hiç hoşlanmıyorum. İnançlar ve değerler üzerinden düşman edinmekten nefret ediyorum. Sövme sövülürsün ilkesine inanıyorum. Değerlerin göreceli ve değerli olduğuna inanıyorum.
Bakanların ismini bilmiyorum, takip etmiyorum ve ilgilenmiyorum. Bir çok ünlü ismi de bilmiyorum. Bunları öğrenmek gibi bir mecburiyetim de yok.Milletvekili sayısını üç dört milyona çıkartıp isteyen herkes siyaset yapabilir. Halk olan benim üzerimden değil.
Atatürk'ü sevebilirim.Seviyorum da. Müslüman olmam ülkemden nefret etmeme sebep değil. Bu ülke için dedeleri şehit olmuş bir torun olarak 30 Ağustos'un yaklaştığı şu günlerde özgürce halk kalıp, laik bir şekilde bir ağacın gölgesinde kitap okumak istiyorum.
Bence herkes kendi görevini gerektiği gibi yapıp kapısının önünü temizlese keşke.
Lütfen sessiz olun! Çocukların başı ağrıyor.
YORUMLAR