Ben kanadı kırılmış bir serçeydim
Ayaklarının önüne düştüm apansızca
Yaralarımı sardın
Kırılmış yerine dokundun
Uçmayı tekrar öğrettin bana
Artık özgürdüm uçuyordum
Ama bir gün kanadımı yerinden kopardın
Yaramı iyi eden de tekrar açan da sendin
Belki kırık kaynardı amaa …!
kopan kanadı onarmak kolay mıydı
Şimdi gökyüzüne her baktığında beni hatırla
Kanadını kopardığın o yaralı serçeyi Hatırla
Gökyüzü benim fotoğrafım olsun
Pişman olurda sevgisiz kalırsan
Kaldır başını gökyüzüne beni hatırla
O yaralı serçeyi hatırla
Hani şair dizelerinde diyor ya ;
Sana yaralarımı gösterdim
Sar diye ,sev diye, iyileştir diye!
Bunlara katlanmış bana da katlanır deyip
Yeni bir yara daha aç diye değil