GÖNLÜM EVCİL ZAMANLARDA 

Bir çocukluk yaşamıştım 
Günün safhaları çınlardı içimde 
Güneş düşerdi kızıl rengiyle 
Sabah yankılanırdı penceremde 
Usulca çıkardım sakağa 
İlk ışıklardan sonra sönerdi 
Caddeyi bekleyen sokak lambaları
O evcil zamanlarda 

Çay kaşının şekerle tatlanan sesi
Peynire zeytine eşlik ederdi sonra
Margarin üstünde gül reçeline bir de
Fukara sokaklara sapardı
Yamalı asfaltı giyinmiş cadde
Öğleye tam üç günde varırdık 
Arada kocaman bir yaşamak vardı 
O evcil zamanlarda 

Öğlen yazın sıcak, kışın soğuktu
Yazın ellerinden sarkardı türlü meyveler
Kışın üstünde mutlaka kar okurdu 
Hakkını verirdi yani bütün mevsimler 
İlkbahar bin bir çiçek taşırdı bağrında 
Hazan yaprak dökerdi avuç avuç
Okula gider, okuldan gelirdi çocuklar 
O evcil zamanlarda 

Bir üç gün daha geçer, ikindiye varırdık
Asma altlarında bürülü çaydanlıkta
Demlenirdi muhabbetlerin en koyusu 
Yamalıydı gömleğimiz, pantolonumuz 
Ama bütündük bütün mahalle
Ölüye beraber ağlardık komşularla 
Beraber yapardık nişanı, düğünü
O evcil zamanlarda 

Akşam avlulara inerdi önce 
Hayat çeşmesinde alınırdı toz toprak 
Ezana doğru abdest suyu akardı kurnalara 
Kuşlar dönerdi çelenlerin altına 
İnsanlar çekilirdi odalarına sessizce
Bir bulgur pilavı bir taş ayranla 
Eksiksiz bir sofra kurulurdu ortaya 
O evcil zamanlarda 

Yatsı ezanıyla camiye yürürdü 
Dedeler elinden tuttukları torunlarıyla
Başlarında hacı takkeleri, gönüllerinde Allah 
Ve bir misafirle dönülürdü fakir haneye 
Sohbet evin bütün odalarını ısıtırdı 
Uyku bir Allahaısmarladık olurdu gözlerde
Gidenlerden sonra yer yatakları serilirdi 
O evcil zamanlarda 

Derken saatler çoğaldı, takvimler çesitlendi 
Dar vakitler, geniş zamanlar huysuzlandı 
Vahşi birer at gibi koşuya başladılar 
Sokağa taşındı evin mahrem halleri 
Mahalle kaybetti birliği beraberliği 
Ve bereketi kaçtı günün mevsimin 
Oysa ne çok şey yaşardık bir günde 
O evcil zamanlarda